மழை களவாடிய முத்தம்

என்னுள் தோன்றி
தோன்றி கரைகிறாய் நீ...
நானும் தோற்று
தோற்று உறைகிறேன் உன்னுள்...

மழை பெய்த மாலையில்
நான் கொடுத்த முத்தத்தை
மழை களவாடியதால்
நீ கண்ணீரால் துரத்தி
உன் கண்ணீரும்
என் முத்தமும்
முத்தக்கண்ணீராய்...

தவிக்கும் உதடுகளும்
தடுக்கும் மனதுமாய்
நான் கரம் பற்றி உரசுகையில்
அரவணைக்கும் கண்களும்
அதிர்கின்ற மேனியுமாய்
நீ சிரம் சாய்த்து
பற்றிக் கொள்கிறாய்...

பேசவே வாய்திறந்தேன்
பெருமூச்சாய் விட்டுவிட்டேன்
முத்தமிட உதடு குவித்தாய்
'உச்'சுக்கொட்டி விட்டு விட்டாய்..

அன்று மழையால் கரைந்த பொழுதும்
மழையில் தொலைத்த மனதும்
இன்று உன் குழந்தைக்கு
மழை காட்டும்போது
உறுத்துகிறது நிதர்சனமாய்...

என்னுள் தோன்றி
தோன்றி கரைகிறாய் நீ
நானும் தோற்று
தோற்று உறைகிறேன் உன்னுள்..

..